کرمها ميتوانند
در تنگناي پيله
به پروانه هاي رنگين بدل شوند
مارها اما
هزار بار هم که پوست بيندازند
همان خزنده ي خطرناک باقي ميمانند...
ما هم ريشمان را سه تيغه ميکنيم،
به يکديگر لبخندهاي نمکي ميزنيم
و کلمه ي «عدالت» وِردِ زبانمان است اما
يک «داعشي» مدام
پرچمِ سياهش را
در مغزهامان تکان ميدهد...
وقتي خِرخِره ي هم را
از پشتِ فرمانِ ماشينهامان ميجَويم
در خيابان!
و کودکانمان را
به تماشاي «مراسمِ اعدام» ميبريم،
وقتي عقلِ زنان را گِرد ميدانيم و
خوابهاشان را چپ
و دروغهاي مصلحت آميزمان
«سعدي» را حتی
در گورِ خاموشش
به رقصِ هيپ هاپ وا ميدارد.
ما شناگرانِ ماهري هستيم
که هنوز
درياي خون را به خود نديدهاند...!

چه كسى ميداند?
علت بغض خدا....
علت دل لبريز از ابر سياهش را...
علت اشكش را...
علت خشم خدا...
علت فريادش....
من نيز بى خبرم...ليك ميدانم; او دل نگران است...او ميترسد..ميگريد..
از كار ما بندگانش..از اشتباه ما...خطا هاي هميشگى و ناديده گرفتن هايش...
"خدا جون همينكه بفكر مون هستى خيليه......خيلى خدايى خيلى"