اگر دنبالش بدوی
او هم قدم هايش را
تندتر خواهد كرد
بگذار برود
آرام آرام
اين طور لااقل می توانی
تا پيچ كوچه
تماشايش كنی ...


{ علیرضا آدینه }

اى لحظه به لحظه در تماشاي همه
ديروزي و امروزي و فرداي همه
از تو خبري نيامد و پير شديم
اي باخبر از بي خبري هاي همه
"عرفان پور"

کرمها ميتوانند
در تنگناي پيله
به پروانه هاي رنگين بدل شوند
مارها اما
هزار بار هم که پوست بيندازند
همان خزنده ي خطرناک باقي ميمانند...
ما هم ريشمان را سه تيغه ميکنيم،
به يکديگر لبخندهاي نمکي ميزنيم
و کلمه ي «عدالت» وِردِ زبانمان است اما
يک «داعشي» مدام
پرچمِ سياهش را
در مغزهامان تکان ميدهد...
وقتي خِرخِره ي هم را
از پشتِ فرمانِ ماشينهامان ميجَويم
در خيابان!
و کودکانمان را
به تماشاي «مراسمِ اعدام» ميبريم،
وقتي عقلِ زنان را گِرد ميدانيم و
خوابهاشان را چپ
و دروغهاي مصلحت آميزمان
«سعدي» را حتی
در گورِ خاموشش
به رقصِ هيپ هاپ وا ميدارد.
ما شناگرانِ ماهري هستيم
که هنوز
درياي خون را به خود نديدهاند...!

يادمان رفت شقايق دل داغي دارد/شاپرك دربغل شمع چه حالي دارد/آنقدرمحوتماشاي قفسهاشده ايم/يادمان رفت كه ياددوست كردن چه صفايي دارد/

پر از عطشم، مرا تو دريايي کن
سرشار از احساس و تماشايي کن
هر چند که ما بديم و پيمان شکنيم
اي خوب بيا دوباره آقايي کن