‏کمالگرایی کارش همینه؛
ازت میخواد فقط بدویی!
هر وقت هم که وایسی
با شلاق احساس گناه و عقب ماندگی
و توهم اینکه باید بهتر از چیزی که هستی، باشی
میاد سراغت!

مخلص کلام اینکه
پیشرفت با کمالگرایی فرق می کنه
کمالگرایی باعث میشه از دستاوردات لذت نبری!


. .

خودش باید ارزشت رو بدونه، خودش
باید بفهمه وقتی تو هستی خیلی کارها
میرن تو لیست اضافه کاری، نه اینکه
بدویی، بجنگی، حرص بزنی تا جایگاهت
رو ثابت کنی‌.

خودش باید ارزشتو بدونه، خودش باید بفهمه وقتی تو هستی خیلی کارا میرن تو لیستِ اضافه کاری، نه اینکه بدویی، بجنگی، حرص بزنی تا ثابت کنی جایگاهتو :)

Hayat size değer vermeyen ve sizi anlamayan birine bir saniye ayırmak için bile çok kısa. hayallerinizin peşinden koşun insanların değil

زندگی به مراتب کوچک تر از اونه که حتی یه ثانیه از عمرتون رو برای کسی صرف کنید که به شما اهمیت نمیده و درکتون نمیکنه دنبال آرزوهای خودتون بدوید نه آدمها


.࿐

اینو همیشه یادت باشه؛
خودش باید ارزشتو بدونه نه اینکه تو بدویی
بجنگی، حرص بزنی تا ثابت کنی جایگاهتو...
باید یادبگیری یه پایان تلخ بهتر از یه تلخیه بی پایانه
باید یاد بگیری ترس از تنهایی احمقانه ترین دلیل باقی موندن تو یه رابطه پوچ و بیهودس...

خودش باید ارزشتو بدونه!

خودش باید بفهمه وقتی #تُ هستی خیلی کارا میرن تو لیست اضافه کاری...
نه اینکه #تُ بدویی،بجنگی،حرص بزنی تا ثابت کنی جایگاهتو...
باید یاد بگیری یه پایان تلخ بهتر از یه تلخیه بی پایانه...
باید یاد بگیری ترس از تنهایی
احمقانه ترین دلیل باقی موندن تو یه رابطه پوچ و بیهودس..



. .

کم نه زیاد می‌خواهمت آن‌قدر که
در تمامِ خاطره‌هایم #تُ باشی
قدم بزنی
بدوی
بخندی
بخوانی
برقصی
ببوسی
بمانی و بدانی که من
چه‌قدر عاشقِ این فعلِ ماندنم


. .

هرچی بار‌ رو دوشته
رو قلبته
رو چشاته
رو مخته
تو دفترته
بذاری زمین و بری
آی بدوی
آی بدوی!



. .

خودش باید ارزشتو بدونه!
خودش باید بفهمه وقتی تو هستی،
خیلی کارا میرن تو لیست اضافه کاری!
نه اینکه تو بدویی،
بجنگی،
حرص بزنی
تا ثابت کنی جایگاهتو!
باید یاد بگیری یه پایان تلخ
بهتر از یه تلخیه بی پایانه.
باید یاد بگیری ترس از تنهایی
احمقانه ترین دلیل باقی موندن
تو یه رابطه پوچ و بیهودس...

اما بیاید قبول کنیم که نگاه‌ها -بعضی نگاه ها- یه جور دیگه‌ن‌، جون دارن؛ وقتی زل میزنی به مردمک چشماشون، تپش و ضربان دارن.. یا حتی یه حالی مثل آشوب تنهایی قدم زدن تو یه شب سرد. که یهو از وسط تاریکی و ترس، یه نور، یه رنگ، یه پلک زدنِ آروم، می‌گیره تورو تو بغلش و دیگه نه تنها شب ترسناک نیست، که می‌تونی تا آخر دنیا پا به پای اون چشم ها بدویی و خسته نشی..زندگی کنی، نفس بکشی.


. .