•
این حجم از خستگی و درماندگی توی اوج جوونی طبیعیه؟
- غمت نباشه هنوز کلی از زندگیت مونده.
بقیه اینجوری میگن اما من حس می‌کنم کلی از زندگیم رو پشت سر گذاشتم :).

♡

اوج درماندگی در یک عشق یک طرفه
آنجایی است که رضا براهانی نقل می کند :

مرا به او بخواهانید او شخصا مَرا نمیخواهَد...

...

(چه قشنگ و دردناک.....)

✿ کپشن خاص ✿

گاهی خدا آنقدر دلش به حالِ
باورهایِ ساده ی ما می سوزد
که زمین می زند ما را با همان باورها
و بعد کنارمان می ایستد
دستش را دراز می کند
و ما را از دوباره شروع می کند
با یک زخم
که یادمان باشد
گاهی سادگی
درماندگی می آورد

#عادل_دانتیسم

خوش بود زمانی که نگاهت نفسم بود
در اوج اتش قطره اشک تو بسم بود
با آن همه درماندگی و درد و اسارت
لبخند تو یک لحظه کلید قفسم بود

در عجبم از زنان که از خدای به این بزرگی فقط یک شوهر می خواهند.
و از شوهر به این درماندگی همه دنیا را... !

#شکسپیر

نقل است که رابعه عَدَویه
یک شب در صومعه نماز می‌کرد. ماندگی در او اثر کرد در خواب شد.
دزدی درآمد چادری داشت، برگرفت.
خواست که بیرون شود راهِ در باز نیافت.
چادر بنهاد و برفت.
راه بازدید.
برفت و باز چادر برگرفت، بیامد باز راه نیافت.
باز چادر بنهاد.
همچنین کرد تا هفت بار ..
از گوشه صومه آواز آمد که: ای مرد!
خود را رنجه مدار که او چندین سال است تا خود را به ماسپرده است.
ابلیس زهره ندارد، که گِرد او گردد! دزدی را کی زهره آن بود که گرد چادراو گردد ؟
برو. رنجه مباش.
ای طرار! اگر یک دوست خفته است یک دوست بیدار است و نگاه دارد...


پ.ن

" رابعه عَدَویّه لقب‌گرفته به تاج‌ُ الرجال با کنیهٔ ام‌ُ الخیر،
بانوی زاهد، صوفی و شاعر در سدهٔ دوم هجری بود "

« در عجبم از زنان که از خدای به این بزرگی فقط یک شوهر می خواهند و از شوهر به این درماندگی همه دنیا را!!» شکسپیر

گاهی خدا آنقدر دلش به حال
باورهای ساده ما
میسوزد
كه زمين ميزند ما را با همان باورها
و بعد كنارمان می ايستد
دستش را دراز ميكند
و ما را از دوباره شروع ميكند
با يک زخم
كه يادمان باشد
گاهی سادگی
درماندگی می آورد...




دوران عقب ماندگی ملت ما
زمانی آغاز شد که
جای اندیشیدن را تقلید
جای تلاش و کوشش را دعا
جای اراده برای رفتن را قسمت
و جای تصمیم عقلانی را استخاره گرفت

میبینی سکوتم را؟
میبینی درماندگی ام را؟
میبینی نداشتنت چه برسرفریادخاموشم آورده است؟
میبینی دیگررویای داشتنت هم نمیتواندتن لرزه های شبانه ام راآرام کند؟
میبینی هق هق نگاهم چه سردبردیوارهمیشه جاودانه نبودنت مشت میزند؟
میبینی دیگرشانه هایم تابه تحمل خستگی هایم راندارند؟
دیگرحتی حسرت باران هم نمیتواندحسرت نداشتن توراکم کند...
دیگرآنقدربغضم سنگین شده که توان گریستن نیست!