در این هستــــی غم انگیز ...
وقتی حتی ...
روشن کردن یک چراغ ِ ساده ی " دوستت دارم " ،
کام زندگــــــی را تلخ می کند ...
وقتــــــی شنیدن دقیقه ای صدای بهشتی ات ،
زندگی را
تا مرزهای دوزخ می لغزاند ؛
دیگر ...
نازنین من !
چه جای اندوه ...
چه جای اگر ...
چه جای کاش ...
- این حرف آخر نیست -
به ارتفاع ابدیت دوستت میدارم ؛
حتـــــی اگر به رسم پرهیزکاری های صوفیانه ...
از لذت ِ گفتنش ...
امتناع کــــــنم !!