و من؟
شیفته‌ی سکوتِ خیال انگیز انتهایِ شبم ...

♡

من تو زندگیم یه نفرو دارم که خیلی دوسش دارم، وقتی صداشو میشنوم اروم میشم، وقتی میبینمش انگیزه میگیرم، میخواستم بگم اون یه نفر تویی.

پذیرفتن اینکه ادم مورد علاقت، ادم زندگیت نیست، خیلی غم انگیزه…

پیشرفت وسط همین بی حوصلگی
و بی انگیزگی ها ساخته میشه
نه وقتی همه چی عالیه

یادمون نره :
پیشرفت وسط همین بی‌حوصلگی و بی‌انگیزگی‌ها ساخته میشه، نه وقتی همه چی عالیه.

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد».

به کسی که برایت نمی‌نویسد، مزاحمِ روزهایت نمی‌شود، درباره‌ات نمی‌خواند،
مهم‌ترین تاریخ‌های تو را حفظ نمی‌کند و زندگی‌ات را پُر از کارهای شگفت‌انگیز نمی‌کند، وابسته نشو.

تو واقعی ترین آدم زندگیه منی
بودنت بهم انگیزه میده
جرات عاشقی میده
تو همونی هستی که
یه تار از موهاتو به دنیا نمیدم
همونی که چشمام به جز اون کسی رو نمیبینن
همونی که وقتی دلم میگیره بهش پناه میارم
همونی که امید میشه وسط ناامیدیام
همونی که باعث میشه از زندگیم لذت ببرم
همونی که براش میمیرم
خلاصه که تو به دنیا اومدی
بشی همه کَس من ، همه دنیای من.

‏خیلی بهش فکر میکنم ولی در موردش با کسی حرف نمیزنم و این شاید غم‌ انگیزترین و درست‌ترین کار باشه.

قسمت غم انگیز ماجرا اینجا بود ؛
گل هایی که به
مواظبت بیشتری نیاز داشتن
باغبان‌های بی تفاوت‌تری نصییبشان شد...