‏نه عکسم تو کیف پول کسیه، نه کش موهام دور مچ کسیه، نه حتی تاریخ تولدم رمز گوشی کسیه، غم انگیز است.

خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

نه
ریشه‌ی
ماندن
داریم
نه
پای
رفتن،
ایستاده‌ایم
بلاتکلیف،
خسته،
غم‌انگیز!

اینکه بفهمی ادم مورد علاقت از بقیه هم حرومزاده تره خیلی غم انگیزه.

غم‌انگیزترین لحظه‌ انسان وقتیه که، خودش به خودش میگه اشکال نداره درست میشه.

نمیدونم انگار وقتی یکی دوستت داره، با انگیزه‌ تری.

و من؟
شیفته‌ی سکوتِ خیال انگیز انتهایِ شبم ...

♡

من تو زندگیم یه نفرو دارم که خیلی دوسش دارم، وقتی صداشو میشنوم اروم میشم، وقتی میبینمش انگیزه میگیرم، میخواستم بگم اون یه نفر تویی.

پذیرفتن اینکه ادم مورد علاقت، ادم زندگیت نیست، خیلی غم انگیزه…

پیشرفت وسط همین بی حوصلگی
و بی انگیزگی ها ساخته میشه
نه وقتی همه چی عالیه