آدمهامیپندارندکه زنده اند...
برای آنهاتنهانشانه حیات,
بخارگرم نفس هایشان است...!
کسی ازکسی نمیپرسد:
آهای فلانی...!
ازخانه دلت چه خبر,گرم است؟!
چراغش نوری داردهنوز...؟!

تپش قلب من از شر شر باران خیس است
کوچه کوچه... همه جا دامن تهران خیس است!

وسط دلخوشی نازک و نارنجی فصل،
ناگهان جان زمین مثل زمستان خیس است...

یک نفر گوشه این شهر پر از بی تابیست....
ژاکت کهنه ی این مرد پشیمان خیس است...

نیستی باز و دل از خاطره ها سرشار است...
باز باران شده و خاطره هامان خیس است...

کوچه ها بی تو مرا گم شده میپندارند...
آسمان اشک به چشم است و خیابان خیس است...

نیستی پیش من اما به خیالم هستی...
و دو تا چشم، در آغوش تو پنهان، خیس است...

ﺁﺩﻡ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﺍﻣﺎ
ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ،ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ
ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ،ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ
ﻓﺮﯾﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﯾﺪ
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺩﺭﻧﻬﺎﯾﺖ،ﻫﯿﭻ ﻣﯽﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ
ﺍﯾﻨﺎﻥ ﺑ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺰ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﭼﺮﺍک خدایی ندارن

چه ساده لوح اند ...
آنان که میپندارند عکس تو را به دیوارهای خانه ام آویخته ام !
و نمی دانند که من ...
دیوارهای خانه ام را
به عکس تو آویخته ام !