‏تا قرن ششم ،
اسم این درخت "بید آویخته" بود ‌

اما بعد از اینکه نظامی داستان لیلی و مجنون رو به فارسی نوشت
و مجنونش شد نماد کسی که از درون شکسته خم شده ولی هنوز عاشقه
شد ، "بید مجنون"

اسمش یادگاری بزرگترین دل شکستی ادبیات ماست .

رحم کن ای فلک بر ما
به دار آویخته شده وجدان ها
بر باد رفته باورها
در پی اندکی عدالت،
دنبال پروردگار می گردم

. .

باید که ز داغم خبری داشته باشد  

هر مرد که با خود جگری داشته باشد  

حالم چو دلیری ست که از بخت بد خویش  

در لشکر دشمن پسری داشته باشد   

حالم چو درختی است که یک شاخه نا اهل  

بازیچه ی دست تبری داشته باشد  

سخت است پیمبر شده باشی و ببینی  

فرزند تو دین دگری داشته باشد 

آویخته از گردن من شاه کلیدی   

این کاخ کهن بی که دری داشته باشد   

سردرگمی ام داد گره در گره اندوه   

خوشبخت کلافی که سری داشته باشد  

حسین جنتی

هر چند که گرد من برانگیخته ای
باران بلا بر سر من ریخته ای

چون اشک مرو ز پیش چشمم که هنوز
چون ناله به دامان دل آویخته ای

#هوشنگ_ابتهاج

شیخ ابوسعید ابوالخیر در راه بود
گفت : هر جا که نظر می‌کنم
بر زمین همه گوهر ریخته 
و بر در و دیوار همه زر آویخته!
کسی نمی‌بیند و کسی نمی‌چیند ....

گفتند : کو؟ کجاست؟
گفت : همه جاست
هر جا که می‌توان خدمتی کرد ،
یا هر جا که می‌توان راحتی به دلی آورد
آن جا که غمگینی هست و آن جا که مسکینی هست. 
آن جا که یاری طالب محبت است و آن جا که رفیقی محتاج مُرُوَت ...

چون گناهی
در تو آویخته‌ام
بی آرزوی رستگاری...

#مرام_المصری

اکثر انسانها حتی جسارت بخشیدن و دور ریختن لباس هایی که مدت هاست بدون استفاده در کمدهاشان آویخته شده را ندارند بعد از آنها توقع داریم باورهای غلطی را که قرن هاست در ذهنشان زنجیر شده را ب راحتی کنار بگذارند و دور بریزند
جهل نرمترین بالش برای خوابیدن است ...

شعر: #خواب
دفتر: #یادگار_خون_سرو

… با گریه می‌نویسم：

از خواب ، با گریه پا شدم.
دستم هنوز
در گردن بلند تو آویخته ست.
و عطر گیسوان سیاه تو
با لبم آمیخته ست
دیدار شد میّسر و
با گریه پا شدم ...

#هوشنگ_ابتهاج

مرد باید شبیه ترین چیز به یک
کوه باشد، نه کوه کافی نیست
مرد باید کوهستان باشد
دست هایش کوه
شانه هایش کوه
اراده اش کوه
قولش کوه...
اما دلش، دلش باید درخت
بید مجنونی باشد وسط کوهستان
که خیال بانو به شاخه هایش آویخته...

✿ کپشن خاص ✿

- شب فرو می‌افتاد
به درون آمدم و پنجره‌ها را بستم،
باد با شاخه در آویخته بود..
من در این خانه تنها
تنها،
غمِ عالم به دلم ریخته بود.

#هوشنگ_ابتهاج