یک عمر نگرانِ چه می‌شودها بودم ...
به لبم رسید!
کم‌کم یاد گرفتم که دیروز و فردا را ول کنم،
به جهنم که چه شد؛
به درک که چه می‌شود!

. یک پرونده کهنه
. رضا جولایی


. .

بعدا؟ بعدا حتی دیگه یادم نیست چرا ناراحتم کردی، به قول قدیمی‌ها دلخوریت کهنه بشه آدمش هم فراموش میشه.

وقتی از پذیرش خودت فرار میکنی، ناخودآگاه دنبال آدم‌هایی میگردی که تو رو هم نپذیرن،
تا قصه‌ی کهنه‌ی طرد شدنت رو تکرار کنی!

راه‌هایِ کهنه به مقصد‌هایِ نو نمی‌رسند

بر ما سالی گذشت و بر زمـین گـردشی و بر روزگار حکایتی
امید آن که کهنه رفته باشد به نکویی و این نـو همی آیـد به شـادی
بهار زندگیتون مبارک.


. .

یه غمی خیلی پر رنگ‌تر از بقیه غم‌هاست، هضم نشدنی و هرگز خوب نشدنی. هر بار با هر اتفاقی غمگین می‌شی یا صدمه می‌بینی برمی‌گردی پیش اون غم. از غم‌ های جدید به کهنه ترین غمت پناه می‌بری. به جانکاه ترین غمت، به غم عزیز بی‌رحمت.

‏یه غمی خیلی پر رنگ‌تر از بقیه غم‌هاست، هضم نشدنی و هرگز خوب نشدنی، هر بار با هر اتفاقی غمگین میشی یا صدمه میبینی برمیگردی پیش اون غم، از غم‌‌های جدید به کهنه‌ترین غمت پناه میبری،به جانکاه‌ترین غمت.

اونجا که شمس لنگرودی میگه:

زخمی کهنه ام
سایه ی رنجی پایان یافته

♡

قدر اونی رو بدون که کهنه پوشید تا تو نو بپوشی.

O old wound, you have opened your mouth like others to laugh at our sorrows

ای زخمِ کهنه‌ای که دهان باز کرده‌ای چون دیگران بخند به غم‌هایِ ما تو هم