کم دوست داشتن را بلد نیستم. تمام زخم‌های من، از دوست‌ داشتن‌های زیاد من است.

•
تو برای من همون معجزه ای هستی که شمش لنگردوی میگه‌:
‏وقتی در من نگاه می‌کنی زخم‌های من آرام می‌گیرند .️

♡

نمی‌شود که فقط بجنگی و تلاش کنی و وسط بمباران مشکلات دوام بیاوری و با یک حفره‌ی خالی در قلبت راه بروی و زندگی کنی! نمی‌شود که از درون احساس فقدان داشته‌باشی و از بیرون آرام و خونسرد به نظر برسی. نمی‌شود که در قبال عمیق‌ترین زخم‌ها و نیازهای وجودی‌ات پاسخی دریافت نکرده‌باشی و بهبود نیافته‌باشی و فراموش کرده‌باشی و به حواشی دلخوش شده‌باشی.
تا کجا می‌توان سرسپرده و تسلیم شرایط بود و طغیان نکرد و فریاد نزد؟
بالآخره یک‌جایی کم می‌آوری و صبرت تمام می‌شود و  سد دفاعی اندوهت می‌شکند و تمام بغض‌های فرو خورده‌ات را درست در جایی که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کند می‌شکنی و به وسعت اقیانوس بی‌اختیار هق‌هق می‌کنی و اشک می‌ریزی و فریاد می‌زنی ...
ما چه می‌دانیم در دل آدم‌ها چه می‌گذرد؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

مراقب کسانی باش
که برای ترمیم زخم‌هایشان،
دوستان موقتی پیدا می‌کنند…

و صبر می‌کردیم تا سرانجام شب شود
که زخم‌هایمان را ببندیم و صبح هنگام
دوباره بلند شویم و بجنگیم برای زندگی 🤍

♡

ما نمی‌فهمیم چقدر توانمند و خلاق و با اراده هستیم تا خودمون رو بدون حضور افرادی که منبع زخم‌های اصلی‌مون هستن یه مدت نبینیم!

شراره های نور خواهد درخشید
غم کوله بارش را خواهد بست
زخم‌ها بهبود می‌یابند
در دستان بهار سبز خواهیم شد ..

♡

مارگارت لیتل چقدر دقیق گفته:

‏آدم‌هایی که زخم‌های عمیق دارند، ممکن است زیبایی را بیش از دیگران احساس کنند، چرا که زیبایی، نویدبخش التیام است.

آدم رد زخم‌هاش رو نشون کسی نمی‌ده که زخمی‌اش کرده.

این دفعه من میگم اصلیه من بودم عزیزم که با وجود زخم‌هایی که بهم زدی باز آبروت رو نبردم.