من هیچوقت هیچکس رو زشت ندیدم
همه برای من زیبا بودن جز آدمایی که زبونشون شیرین و مغزشون کثیف و زشت بود
صورتشون زیبا اما از درون سیاه و چرک بودن
متاسفانه این موضوع باعث میشد تا مدتی کم یا زیاد با آدم هایی سلام علیک داشته باشم که زیبا هستند اما ظاهری درونشون زمانی برام نمایان میشد که آسیبی بهم رسیده بود
و من پر از زخم بودم پر از زخمهای بزرگ و کوچیک جای زخم‌ها فرق میکرد هر چقد که بین درون و بیرونش فرق بیشتری بود زخم ها بزرگ تر بودن
این اتفاق های پی در پی باعث شد
از زیبایی آدما از دور لذت ببرم...

بعضی زخم‌ها باید تو وجودت بمونن تا دیگه راهو اشتباه نری

بعضی زخم‌ها باید تو وجودت بمونن تا دیگه راه رو اشتباه نری.

و اگر رفتی، هرگز بازنگرد
بازگشت تو نه تنها زخمی را درمان نمی‌کند، بلکه زخم‌های بسته را دوباره تازه می‌کند.....

‏انسان قاتل خودشه، هیچ‌ چیز به اندازه خود آدمیزاد نمیتونه بهش آسیب بزنه حتی زخم‌هایی که بقیه بهت زدن هم حاصل اختیار و قدرتیه که خودت به دست‌هاشون دادی.

حالم بد باشه، عصبی باشم، از همه دور باشم، غم و رنج داشته باشم، زخم‌هام خونریزی کنن، دوست دارم، حتی شخصیت اجتماع گریزم، شخصیت بداخلاقم و اون شخصیتم که هیچ کس رو به جز خودش دوست نداره، تو رو دوست داره.

باید یاد بگیرم به خودم وفادار بمونم نه به زخم‌های قدیمی.

آرزو می‌کنم برای قلب کوچکت تسکینی پیدا شود، و در برکه‌ی خون زخم‌هایت غرق نشوی، و اگر آدمیزاد ناامیدت کرد از آدم‌ بودنت پشیمان نباشی.
امیدوارم دل ببندی، دوست داشته ‌شوی، و در انتهای شب آغوشی گرم تن‌پوش برازنده‌ات باشد.
همین.
حمید‌ سلیمی

یه تفکر اشتباه رایج درباره‌ی ترمیم زخم‌ها و تروماهامون وجود داره که فکر میکنیم روزی میرسه که همه زخم ها در روانمون پاک میشه جوری که انگار نه انگار هیچوقت زخمی وجود داشته یا درد و رنجی در درونمون بوده!
اما حقیقت شفای روانمون این نیست که بتونیم درد رو حذف کنیم!
بلکه واقعی‌ترین نوع بهبود، اینه که یاد بگیری
چطور درد رو در دل جریان زندگیت جا بدی،
بدون اینکه اون درد، تو رو متوقف کنه!

یه قسمتی از بزرگسالی اونجاست که میفهمی زندگی منتظرت نمیمونه، بعد هر شکست باید خودت تیکه‌هات رو از زمین جمع کنی و با زخم‌هات ادامه بدی، تو مسیر که حرکت کنی کم کم دوباره ترمیم میشی، زندگی با هر اتفاقی در جریانه پس تو هم باید ادامه بدی.