حقيقت نه به رنگ است و نه بوی
نه به های است و نه هوی

نه به اين است و نه اوی

نه به جام است و سبوی.

به تو سر بسته و در پرده بگويم

تا کسی نشنود اين راز گهربارِ جهان را

انچه گفتند و سرودند, تو آنی

خود تو جام جهانی

تو ندانی تو ندانی که خود, آن نقطه ی عشقی

تو خودت باغ بهشتی

به تو سوگند به تو سوگند که اين راز شنيدی و نترسيدی و بيدار شدی

تا بر در خانه ی متروکه ی هر کس ننشينی و به جز روشنيه پرتو خود هيچ نبينی و گل وصل نچينی

نه که جزئی، نه چون اب در اندام سبويی خود اويی خود اويی.

به خود آی!!!!

هم دعا کن گره از کار تو بگشايد عشق
هم دعا کن گره تازه نيفزايد عشق

قايقی در طلب موج به دريا پيوست
بايد از مرگ نترسيد ،اگر بايد عشق

عاقبت راز دلم را به لبانش گفتم
شايد اين بوسه به نفرت برسد ،شايد عشق

شمع افروخت و پروانه در آتش گل کرد
مي توان سوخت اگر امر بفرمايد عشق

پيله ی عشق من ابريشم تنهايی شد
شمع حق داشت، به پروانه نمی آيد عشق