الان دقیقاً اونجام که مولانا میگه:

"در دل رنج ها باشد که آن به هیچ دارویی خوش نشود.
نه بخفتن، نه به گشتن، نه به خوردن؛
الا به دیدار یار."

ز چشم مست تو امید خواب می بینم
تو خوش بخفت
که ما را قرار خفتن نیست

به دیدن
از تو قناعت نمی توانم کرد

حکایتی دگرم هست و جای گفتن نیست...