چقدر نیستی؟!

و من زنم
زنی با لهجه ی عشق
که جای خالی ات را
با لاک های رنگی
و رژهای صورتی
پر می کنم

رو به روی آیینه
لبخند می زنم
و انتظارت را درد می کشم

روز را
با عطر تو نفس می کشم
و شب را
در شرجی خیالت خواب می کنم

سفیدی موهایم را
رنگ می کنم
و خط های پیشانی ام را
صاف

برایت جوان می مانم
حتی اگر
شناسنامه ام را
باد ببرد
و برای با تو بودن
دیر شده باشد
خیلی دیر ...

زندگی گرامی تر از آن است که به خصومت بگذرد
بیا کارت شارژهایمان را تقسیم کنیم