سالهاست مُنتَظِرِ آمَدَنِ
روزهاے بهتَرَم،
وَلے نِمیدانَم چِرا
هَنوز هَم،
دیروزها بهتَرَند

تَنها، ایڹ را میدانَم❣
ڪہ "دوست داشتَنَت"❣
لَحظہ...لَحظہ❣
لَحظہ ےِ زندگی اَم را.❣
میسازَد، و َ "عِشقَت"❣
ذره...ذره❣
ذره ے ِ وجودَم را...

دلکَم میدانَم؛
توام مثل من از بودن هاشان از عادت دادن هاشان
از نبود همیشگی شان
از تکرار این تابع خسته شده ای
به احترام تن زخم دیده ات؛
معادله را عوض می کنَم
بگذار بیایند و بروند
غصه نخور عادت را خط زده ام..!

روزگار را میبینے؟

בیروز تُو را بـﮧ هِزار شوق بَغل مےگرفتمـُ

اِمروز زانوے غَـґ را بـﮧ هِزار آه!

اَه!

نِمیدانَمــ کے می خاهی بُزرگ شَوے و یاב بگیرے کہ هَمہ چیز براے بازے نیست.

ببیـטּ با اِحساسَمــ چہ کَرבه اے!!!