برق رفته است ؛
کبريت می کشم و شمع را روشن میکنم ،
مبل و صندلی هستند
ميز و ديوار و چيز های ديگر هم ؛
از تو اما فقط يک جای خالی مانده است :

جای خالیِ دستت بر قاشق
جای خالیِ پايت در کفش
جای خالیِ حضورت در کنارِ من ...

عاشق كه مي شوي ...

خدا روي زمين مي آيد ...

آنقدر آرام مي شوي

كه حتي

جاي پايت را هيچ كس نخواهد ديد

و كسي نخواهد فهميد

خدا عاشقان را

در آغوش مي گيرد ...

تو نيستي

و من هر روز

با رد پايت قرار ميگذارم

چه کسي براي عشقمان شعر اتل متل خواند؟!
که پايت را به اين راحتي از زندگيم ورچيدي؟...