ما باختيم اما
بايد قبول كرد شكستِ ما
انكارِ عشق نيست

يك روز مي آيي كه من، ديگر دچارت نيستم
از صبر ويرانم، ولي چشم انتظارت نيستم
يك روز مي آيي كه من، نه عقل دارم نه جنون
نه شك به چيزي، نه يقين، مست و خمارت نيستم
شب زنده داري ميكني، تا صبح زاري ميكني
تو، بي قراري ميكني، من بي قرارت نيستم
پاييز تو سر مي رسد، قدري زمستاني و بعد
گل مي دهي، نو مي شوي، من در بهارت نيستم
زنگارها را شسته ام، دور از كدورت هاي دور
آيينه اي رو به توام، اما كنارت نيستم
دور دلم ديوار نيست، انكار من دشوار نيست
اصلا "من"ي در كار نيست، امنم، حصارت نيستم

انسان غرق شود
قطعأ ميميرد
چه در ، دريا ، چه در رويا ، چه در دروغ ، چه در گناه چه در خوشي چه در قدرت چه در جهل چه در انكار چه در حسد چه در بخل چه در كينه چه در انتقام...
مواظب باشيم غرق نشويم ،
انسان بودن به تنهايي يك دين خاص است كه
پيروان چنداني ندارد .

گاندي

خب، ما ديگر همديگر را نگاه نمي‌كنيم
از اين به بعد در نامه‌هاي عاشقانه
نوشته‌هاي آبي نمي‌خوانيم

ما از تجربه‌هاي سنگين زندگي آموخته‌ايم :
« وقتي دست كسي به عشق شما رسيد ، بايد آرام گريه كنيد »

خب
تازه نيست و بحثي قديمي است
نمي‌شود كه هميشه خوشحال بود، درست
اما كاش كشتن‌ام را انكار نمي‌كردي ..