به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى، از روان‌پزشک پرسیدم
شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در تیمارستان نیاز دارد یا نه؟
روان‌پزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چایخورى،
یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند.
من گفتم: آهان ! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ‌تر است.
روان‌پزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد.
شما می‌خواهید تخت‌تان کنار پنجره باشد یا کنا در ؟

از مرگ نمی هراسم،که مرگ نردبان آسمانی من است.
تا در میان شجاعان بخشنده چهره درپوشم.
جان من سپر آن زاده ی پاک مصطفی.
ها این منم عباس که به سقایت آمده ام.
و در هنگام مواجهه،از هیچ شری بیم ندارم.
"قطعه ای از رجزخوانی حماسه ساز ادب،عباس بن علی،در صحرای کربلا"
ایام سوگواری امام حسین ع تسلیت باد.