عشق گاهی زخم و گاهی مثل مرهم میشود

عشق گاهی ننگ و گاهی رقص پرچم میشود

عشق گاهی شوکران تلخ و گاهی چون عسل

گاه شیرین می شود ، گاهی پر از غم میشود

امروز تلخ بود تلخ تر از همه روزهای گذشته؛امروز تولدم بود و باز 28 سال تنهایی ام رو مرور کردم با کیک تولدم مزه مزه کردم؛تلخ تلخ؛تلخ تر از شوکران

فال من را بگیر و جانم را

من از این حال بی کسی سیرم

دستِ فردای قصه را رو کن

روشنم کن چگونه می میرم

حافظ از جام عشق خون می خورد

من هم از جام شوکران خوردم

او جهاندارِ مست ها می شد

من جهان را به دوش می بردم

روزی که ارغوان به تو نفروخت گلفروش
پیراهنی به رنگ گل ارغوان بپوش

از یاد بردن غم عالم میسر است
اکنون که با شراب نشد شوکران بنوش

گیرم که مثل موری از این سنگ بگذری
کوهی ست پشت سنگ ، از این بیشتر مکوش

چون نی نفس کشیدن ما ناله کردن است
در شور نیز ناله ما می رسد به گوش

آتش بزن به سینه آتش گرفته ام
آتش گرفته را مگر آتش کند خموش ..