گویند شغالى، چند پر طاوس بر خود بست و سر و روى

خویش را آراست و به میان طاوسان در آمد.

طاوس‏ها او را شناختند و با منقار خود بر او زخم‏هازدند .


شغال از میان آنان گریخت و به جمع همجنسان خود بازگشت؛

اما گروه شغالان نیز او را به جمع خود راه ندادند

و روى خود را از او بر مى‏گرداندند .

شغالى نرمخوى و جهاندیده، نزد شغال خودخواه و فریبكار آمد

و گفت: (( اگر به آنچه بودى و داشتى، قناعت مى‏كردى،

نه منقار طاوسان بر بدنت فرود مى‏آمد

و نه نفرت همجنسان خود را بر مى‏انگیختى .

آن باش كه هستى و خویشتن را بهتر و زیباتر و مطبوع‏تر از آنچه هستى،

نشان مده كه به اندازه بود، باید نمود.))

جز حقیقت، هر آنچه میگوئیم
هایهوئی و بازی و هوسی است
چه توان کرد! اندرین دریا
دست و پا میزنیم تا نفسی است
نه تو را بر فرار، نیروئی است
نه مرا بر خلاص، دسترسی است
همه را بار بر نهند به پشت
کس نپرسد که فاره یا فرسی است
گر که طاوس یا که گنجشکی
عاقبت رمز دامی و قفسی است