خلاصه‌ی جوانی مارو هلال جغتایی
تو یه مصرع گفته:

سعی بسیار نمودیم ، به جایی نرسید ..

♡

آدم‌ها میان تو زندگیت و یطوری باهات رفتار میکنن انگار دوست داشتنی‌ترین آدمی، هر شب و هر روز بهت تکست میدن و وانمود میکنن واقعا دوست دارن ولی بعدش یهو عین یه آشغال از زندگیشون پرتت میکنن بیرون و تو میمونی و هزار نوع تروما.

اون مرحله که دیگه نه عصبانی میشی نه دعوا میکنی، فقط بدون هیچ توضیح و بحثی طرف رو از زندگیت بیرون میکنی و وانمود میکنی که هیچوقت وجود نداشته اوج بیحسیه.

من وانمود میکنم ازش رد شدم ، شب که میشه اون از روم رد میشه....

خیلی وقت‌ها ما نمیخوایم زندگی رو ترک کنیم ما فقط دلمون یه لحظه‌ی امن میخواد! یجا که توش لازم نباشه نقاب بزنیم، یا وانمود کنیم که حالمون خوبه.این خستگی نشونه‌ی ضعیف بودنمون نیست، نشونه‌ی اینه که مدت زیادی رو بدون تکیه‌گاه ادامه دادیم.

هیچ‌کس نمیدونه چقدر سخت بود امروز وانمود کنم حالم خوبه.

درد یه چیز عجیبه…
بهت فشار میاره…
می‌پیچه تو دلت…
ولی نشون نمی‌دی…
لبخند می‌زنی…
وانمود می‌کنی همه‌چی خوبه...
ولی وقتی شب می‌شه
وقتی تنها می‌شی،
تازه می‌فهمی چقدر شکستی…
چقدر نمی‌خوای به فردا برسی...

‏سلام بر کسانی که هنوز وانمود میکنند قوی‌اند، به رغم آسیبی که به قلبشان رسیده.

به آنان که ما را رها نمودند
در خاک خالی،
بی‌آب و بی‌گیاه،
بی‌هیچ اشک و آه بگویید:
ما ریشه در خویش داشتیم
و سبز گشتیم و سبز شد بهار…!

نه عزیزم، تو نمی‌تونی وانمود کنی که نمی‌دونستی چون متاسفانه من قبلا بهت گفته بودم.