فکرهات وقتی ارزش دارن که به دنیا بیان و بتونی انجام شدنشون‌و ببینی.

با خودت فکر می‌کنی بذار فعلا به کارهای بقیه برسم، کارای خودم حالا وقت هست! هی بقیه رو راضی نگه میداری و هی کارای خودت، فکرهات و ایده هات رو عقب میندازی تا یک جا که میبینی همه ازت راضین ولی تو از خودت متنفری.