یـﮧ موقعی هَست که هی اَز {خودتـــ} میپرسی

اونم دلش برآم {تـَنگ} میشــﮧ یآ نـَــﮧ ؟! ..

یا همینقد که دوسـِـش دآرَم {دوسَم دآره} یا {نـَــﮧ} ..

یا اصن بهم {فکر} میکنــﮧ یا نـﮧ ؟؟

یـﮧ دَفعـﮧ گوشیت {زَنگ} میخوره ..

وقتی {عَکسِشو} روی گوشـــیت میبینی ....

بـﮧ جَوآب {هَمــﮧ} سوآلآت میرِسـی ..

انگآر بهتَرین {لَحظــﮧ} دُنیآس..............

من یہ روزے בخترے بوבم ڪه از تـ ـ ـہ בل میخنـבیـבم



من یہ روز آرومترین اعصاب בنیآرا בآشتم



اڪنـون بے آنڪه |شآב| بآشم نـ ـفـس میکشم




بے آنڪه شآבبآشم زیر بارآن رآه میروم




بے آنڪه شآב بآشم زندگے میڪنم



בیگرآن از ڪنآرم عـبــ ـ ـور میڪننـב




سرد و سنگین....




بے آنڪه نآمـ ـ ـم رآ به |خـ ـآطر| بیآورنـב ....




جـوری عبــور میکننـב




که انگآر مَـ ـ ـن نیستم



حرفے نیست...



فقط خَسـتــه ام



من בخترے هستم ڪہ با تمآمِ تـوآن بآ سرنـوشت میجنگـב




و چہ جنگِ نآ برابرے



من |خستــه| ام ولی مغلوب نخوآهم شد