آدم تا یه جایی واسه ادامه دادن آدما و چیزا و کارا اصرار داره. از یه جایی به بعدش دیگه یهو ول میشه، انگار ساعتی که اونقدر دست کوکش رو چرخونده باشن که فنرش در رفته باشه دیگه


. .