دوست مجازي من! چند وقت است برايت مينويسم و توميخواني و گاهي تو مينويسي و من ميخوانم... دوست مجازي من! اين روزها درد دلهايمان را به زبان نمي آوريم، تايپ ميکنيم مانده ايم اگر اين دنياي مجازي نبود،روي ديوار چه کسي مينوشتيم، نامت زيباست اما افسوس مجازي هستي پشت هر يک از اين نوشته ها يک نفر نشسته است،ميخواند،فکر ميکند،گاهي هم گريه ميکند،يا ميخندد ولي ميدانم قدر تمام لبخندهايش تنهاست اگر همدمي داشت که مجازي نميشد دوست مجازي من بودنت را قدر ميدانم....

من نفهميدم چرا مينويسم
از خودم ميگويم
يا از دنيا..?
براى خودم مينويسم
يا ديگران..?
انقدر فهميدم كه پاى كسى
يا چيزى درميان است!
از من و دنيا بيشتر...
از من و ديگران بزرگتر...
-بيژن جلالى-

يكي نوشت ، يكي خوند ، باز نوشت ، بازم خوند..
آخرش اونيكه نوشت مرد ، اونيكه ميخوند موند ،
حالا من مينويسم ، تو بخون
من ميميرم ، تو بمون........

مينويسم سرشار از عشق...

براي تويي که هميشه

تنها مخاطب خاص دلنوشته هاي مني...

براي تو که بخواني و بداني

دوست داشتنت در من

بي انتهاست...