گاهی آرزو میکردم که کاش خانه ام سقف نداشت

تا شبها ستاره هارا میشمردم و به خواب میرفتم

ولی خوب که می اندیشم سقف ها هم لازمند!

آری آرزو های دیروز را به خاطر می آورم و لبخند میزنم از ساده بودنش

.اما حتم دارم که روزی هم به آرزو های امروزم میخندم

و چه خوب است که اوکه پای آرزو هارا امضا میکند از فردای ما خبر دارد

که ما از تحقق بعضی آرزو های دیروزمان شاد میشویم

و به پوچی برخی میخندیم.

به جای اینکه گریان از آرزو های اشتباهمان باشیم