حالم بخدا زار و خراب است... ای وای که نقشه ها همه، نقش برآب است... گویا که گذرنامه ماگم شده آقا... امید من انگار فقط طفل رباب است... یا علـــــے "اصغـــــــــ

حسین جان من گذرنامه خود رانسپردم ب کسی ب تو و کودک دلبند تو ایمان دارم
فاطمه کرب و بلا هم نروم شاهد باش من ب آقایی فرزند تو ایمان دارم

وطن
کسی‌ست که زبانت را بفهمد پسر !
امّا
از من که گذشت، امّا
تو حواست باشد !
معلوم نیست کسی که زبانت را می‌فهمد
در جیبش گذرنامه نباشد ..

بگذار مرز تنهایی را رد کنم …
ببین ؛ گذرنامه ام فقط مهر لبهایت را کم دارد …

صدور هیچ گذرنامه و ویزایی لازم نیست وقتی به خدا “پناهنده” می شوید

بدون گذرنامه از خیالم عبور خواهی کرد ، مهربانیت را مرزی نیست …