آدم‌ها
بہ اندازه ناگفتہ هایشان از هم
دور مےشوند
نہ بہ اندازه قدم‌هایشان...!

گفتہ بودم بـےتــو مےگیرد دلم
یادت ڪه هست؟
بـےنگاهت برگ مےریزد دلم
یادت ڪہ هست؟
برگ و بارے نیست دیگرگفته بودم
یادت ڪہ هست
لحظہ‌اے دور از تو مےمیرد دلم
یادت ڪه هست‌؟

کے گفتہ خودکشے
فقطـ با قرص و تیغ
و تفنگـ و پشت بومہ؟
من با یہ خدافظے خودمو کُشتمـ✋

مطمئنم گفتہ بودے:

با توام تا روز مرگ

من فقط شڪ مے ڪنم

گاهے مبادا مرده ام...!

‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎ ‎‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌❣

گفتہ بودم بعد از این

باید فراموشش ڪنم

دیدمش وز یاد بردم گفتہ هاے خویش را...
❣

هر چند جان غیر شده‌اے
من هنوز هم،
جانم نگفتہ‌ام بہ ڪسے جز تو سالهاست...




‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

حقیقت آدما

گفــــــــتہ هاشون نیست

ناگفتہ هاشـــــونہ...




‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

‌‌‌‌‌‌از فاصلہ و بی خبری خستہ و سیـرم
بی عشق توان نیست ڪہ آرام بگیرم
یا باید از آن دور بیایی و بمانی
یا این ڪہ از این غصۂ ناگفتہ بمیرم

چہ خوب گفتہ ابن سینا:
هیچوقت بیش از حد عاشق نباش
بیش از حد اعتماد نڪن
و بیش از حد محبت نڪن
چون همین بیش از حد
بہ تو بیش از حد آسیب مےرساند...



‍‍‍‍‍‍‍