از آدمها نپرسید “چرا”ناراحتن…..!

برای اشکها و بغضهایشان…”دلیل”نخواهید..!

بغض های ناخواسته…..

گریه های بی اراده…

دلیل نمیخواهد…!

بهانه نمیشناسد…!

یک دل” پر “میخواهد…

و یک” حس” عجیب”…

که نه “او”میتواند توضیح دهد..

و نه “تو”میتوانی درک کنی..

پس “بدون”سوال کنارش باش…

“همین”

از آدمها نپرسید "چرا"ناراحتن.....!
برای اشڪها و بغضهایشان..."دلیل"نخواهید..!
بغض های ناخواسته.....
گریه های بی اراده...
دلیل نمیخواهد...!!!
بهانه نمیشناسد...!
یڪ دل" پر "میخواهد...
و یڪ" حس" عجیب"...
ڪه نه "او"مےتواند توضیح دهد..
و نه "تو"میتوانی درڪ کنی..
پس "بدون"سوال ڪنارش باش...!!!
"همین"!!

(انیمیت اراکس)

اشکهایش که سمفونی روزهایش را نساخت..
خاطره هایتشکه تئاتر لاله زار نشد جلوی چشمهایش..
بغضهایش را که توانست قورت دهد درواپسین دقایق شب..

زانوهایش را درآغوش گرفت ..یک گوشه ی دنج پیدا کرد..
و آرام زمزمه کرد:دیگه زورم نمیرسه!..