#بّـ؏ـב اّزّ ڕفّتّنّٺ #ڪسّے

#בیّگّہ تّؤ #قّݪبّمّ نّڕفّٺ

فّقّطّ #בؤב رّفّٺ

تّؤ #ڕیّہ هّاّم

❣

دلـــمْ یکْ نَفَرْ مْے خوآدْ...

که اَزَمْ بپُرْســـــﮧْ : چِطْوْرےْ؟

بگــمْ : خْوْبَمْ

بغَلمْ کنـﮧ بگـْﮧ :

دروْغْ بَسْــﮧ

شیخ شِبلی
شخصی را دید که زار می گریست
پرسید :
تو را چه شده است ؟
گفت : دوستی داشتم ، بِمُرد ...
گفت :
چرا دوستی گیری که بمیرد ..

پیش او دو «اَنَا» نمی‌گنجد؛
تو اَنَا می‌گویی و
او نیز اَنَا گوید.

یا تو بمیر پیش او ،
یا او پیش تو بمیرد،
تا دویی نمانَد.

اما آنکه او بمیرد، امکان ندارد،
نه در خارج و نه در ذهن؛

زیرا: وَ هُوَ الْحَیُّ الَّذِيْ لایَمُوْتُ.
"او زنده ایست که هرگز نمیرد "


او را آن لطف هست که اگر ممکن بودی، برای تو بِمُردی، تا دویی برخیزد.

اکنون چون مردنِ او ممکن نیست،

تو بمیر،

تا او بر تو تجلّی کند و دویی برخیزد.



"فیه ما فیه
مولانا جلال الدین"

✘دِلــَ ـــمْ یکْ نَفَرْ مْے خوآدْ...
که اَزَمْ بپُرْسِــــــــ ـــــــﮧْ : چِطْوْرےْ؟
بِگــَـــــــ ــــمْ : خْوْبَمْ ...
بَغَلَمْ کُنـﮧ بِگـْﮧ :
دروْغْ بَسْـــــــ ــــــــ ـــــــــﮧ ...

و هر مصیبتی به شما برسد
به سبب دست آورد خود شماست
و خدا از بسیاری از گناهان در می‌گذرد»
وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ
وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ(شوری.آیه 30)