بر سرِ تربتِ ما چون گذری، همت خواه؛
که زیارتگهِ رندانِ جهان خواهد بود ...

. .

تو می روی سفر اما روایتش با ما
روایتِ پر سوز،پر ز غربتش با ما...
.
پیاده_رفتن تا کربلا برای شما
و صورتی پر اشک،آه و حسرتش با ما...
.
شلوغی حرم اربعین برای شما
دل و سه کنج اتاق،اوج خلوتش با ما...
.
ضریح در بغل و بوسه ها برای شما
زهی نبود سعادت،ملامتش با ما...
.
نماز عشق ، بالای سر، برای شما
و سجده های مکرر به تربتش با ما

خوش آن دمی که ببینم که گویدم ارباب:
دلی شکسته است اینجا،حاجتش باما … .

سجده بر تربت اعلای تو در وقت نماز

حجم دلتنگی من را به شما کم کرده ...

هوا حسابی دو نفره است..
پاییز باشد و نم نم باران..
و تو بدون هیچ چتری در حالی که وجودت مملو از یاد اوست زیر باران قدم بزنی..
و بوی لذت بخشه باران و..خاک خیس..چیزی شبیه بوی تربت!
آری..حسین علیه السلام را میگویم..
تک دانه عشقِ جهان..
+و هندزفری در گوشَت زمزمه میکند:
میباره بارون..
روی سر مجنون...... .

نرفتم کربلا اما شنیدم عالمی داره

منو مهمون کنه هر کی از اون تربت کمی داره

خوشا به حال دل بی شکیب بعضی ها،
هزار غبطه به حال عجیب بعضی ها...

قنوت وتر ...سحر ...در جوار «شش گوشه»
طبیب حاذق درد غریب بعضی ها!

نصیب همچو منی؛ مهر تربت و حسرت!
برات کرب و بلا، هی نصیب بعضی ها ...

دلم شکسته خدایا! مرا اجابت کن
به حق حرمت امن یجیب بعضی ها...