در سال قحطی ، صاحبدلی پریشان حال ، غلامی را دید که بسیار شادمان بود .

پرسید : چطور در چنین وضعیتی شادمانی می کنی ؟!

گفت : من غلام اربابی هستم که چندین گله و رمه دارد و تا وقتی که برای او کار میکنم روزی مرا می دهد .

صاحبدل به خود گفت :

شرم دارم که یک غلام به اربابی با چند گوسفند توکل کرده و غم به دل راه نمی دهد ؛

و من خدایی دارم که مالک تمام دنیاست و نگران روزگارم هستم ...!

صاحبدلی به مدرسه آمد ز خانقاه



بشکست عهد صحبت اهل طریق را



گفتم میان عالم وعابد چه فرق بود



تا اختیار کردی از آن این فریق را؟



گفت آن گلیم خویش به در میبرد ز موج



و این جهد میکند که بگیرد غریق را


سعدی