دست تو در دستم مثل یک برگ، ز خشکیده درختی تنها

مثل یک سادگی ترد و ظریف

مامنی جسته به اندازه ی شفافی یک روح سپید

و اگر تنگ شود سهوا، گاهی پیله ی نازک انگشتانم

شاخه پس میگیرد برگک خشک نقره اندودش را

کاش باشد تا ابد در دستم

مشتی از خاطره ی برگک خوب ...

سخت است درک کردن دختری که غم هایش را خودش میداندودلش… که حسرت میخورند بخاطر شاد بودنش.. به خاطر لبخند هایش.. و هیچکس جز همان دختر.. نمیداند چقدر تنهاست.. که چقدر میترسد از باختن... از یخ زدن احساس و قلبش از زندگی...

ببار ای ابر ِ می اندود ِ من مستانه ــَم کن
بسوز اندیشه را از بیخ و بن، دیووانه ــَم کن
چو رودی بر روانم شو روان اِی دولت ِ شعر
بکَـن تن را زمن من را زجان، جانانه ــَم کن