آدما زمانی که زیاد باهم هستن یه جور عجیبی همو بلد میشن..
مثل خونه ای که سالها توش زندگی میکنی و بلدی چجوری در اتاق خواب یا کمدشو رو باز و بسته کنی که صدای جیر جیرش در نیاد..

دل که با صد رشته ی جادو
نمی گیرد قرار

تاری از گیسویِ او آرید و
زنجیرش کنید...

" حسین منزوی "

کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
در من زندانی ، ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمیکرد
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم ... شاملو