ای اَزَلی مرد برای ابد
بی تو زمین سرد،
برای ابد
نام قدیمت ز لب حادثه
نعره برآورد برای ابد
پِلک تو شد باز به روی دلم
پنجره گسترد برای ابد

نام تو عیّار
زِ روز اَزَل
خصم تو نامرد برای ابد..

دست تو از روز ازل زد رقم
بهر دلم درد،
برای ابد ..
مست شد از باده ی روشنگرت
این دل شبگرد برای ابد
صبح ازل مِهرِ تو در من گرفت
شعله ورم کرد
برای ابد ...

مُغَفّل وار پنداری تو عاشق را،
ولیکن او
به هر دم پرده می‌سوزد ز آتش ‌های هوشیاری

لباسِ خویش می‌درّد،
قبای جِسم می‌سوزد
که تا وقتِ کنارِ دوست، باشد از همه عاری ...

به غیر دوست هر چِش هست، طرّاران همی دزدند
به معنی کرده او زین فعل
بر طرّار،
طرّاری ...

که تا خلوت کند زیشان،
کند مشغول ایشان را
بگیرد خانۀ تَجرید و خلوت را به عیّاری ...


"مولانا "