و گفت:«قوی‌ترینِ خَلق آن‌ست
که با خشمِ خویشتن برآید.»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
- تذکرة‌الاولیا

. .

و گفت:
آداب سفر آن است که
هرگز از قدم نایستی تا دلت آرام گیرد...
آنجا که دل آرام گرفت، مقصد است...

"تذکرة الاولیا"

و گفت :

" رکعتان فی العشق ،
لا یصح وضوء هما ، الا بالدم ..."

در عشق ،
دو رکعت است ،
که وضوی آن درست نیاید ،
الا به خون....

" تذکرة الاولیاء "

‏و گفت:
محبت درست نشود،
مگر در میانِ دو تن
که یکی، دیگری را گوید:
«ای من!»

. عطار تذکرةالاولیا


.

و گفت:
آداب سفر آن است که
هرگز از قدم نایستی تا دلت آرام گیرد...
آنجا که دل آرام گرفت، مقصد است...

"تذکرة الاولیا"

گفتند:
چرا محبت را  به بلا مقرون کردند؟

گفت: تا هر سُفله‌ای دعوی محبت نکند!

"تذکرة الاولیاء،
عطار نیشابوری"

گفتند:
چرا محبت را  به بلا مقرون کردند؟

گفت: تا هر سفله‌ای دعوی محبت نکند!

تذکرة الاولیاء، عطار نیشابوری

جماعتی را دیدم که زار زار می گریستند.
گفتم : شما کیستید؟
گفتند : عاشقان.
گفتم : ما این حالت را تب و لرز گوییم و فِسَرَه ،
شما نه عاشقانید.
چون از آنجا بگذشتم ملائکه پیش آمدند و گفتند : نیک ادبی کردی آن قوم را
که ایشان عاشقان نبودند به حقیقت ، عاشقان کسی می باید که از پای سر کند و از سر پای ، و از پیش پس کند و از پس پیش ، و از یمین یسار کند و از یسار یمین ،
که هرکس یک ذره ی خویش را باز می یابد ذره ای از عشق خبر ندارد...


" تذکره الاولیاء
ذکر ابوالحسن خرقانی "

‏در سفری بودم، صحرا پربرف بود، و گبری را دیدم دامن در سرافگنده و از صحرای برف می‌رفت و ارزن می‌پاشید.
ذالنون گفت: ای دهقان! چه دانه می‌پاشی؟
گفت: مرغکان چینه برای خوردن نیابند. دانه می‌پاشم تا این تخم به برآید و به سبب این کار خدای بر من رحمت کند.
گفتم: دانه ای که بیگانه -گبر - پاشد ،نپذیرد.
گفت: اگر نپذیرد، بیند آنچه می‌کنم؟
گفتم: بیند.
گفت: مرا این بس باشد!

ذوالنون از آن سخن در شور شد. گفت:
خداوندا! بهشتی به مشتی ارزن به گبری چهل ساله ارزان می‌فروشی؟

هاتفی آواز داد: که حق تعالی هرکه را خوانَد، نه به علت خوانَد، و هرکه را رانَد نه به علت رانَد.
تو ای ذوالنون!
فارغ باش که کار « ان ربک فعال لمایرید»
"همانا خداوند هرچه را که خواهد انجام دهد "
با قیاس عقل تو راست نیوفتد!

«تذکره الاولیا
عطار نیشابوری»

و گفت:
اگر دوزخ را به من بخشند
هرگز هیچ عاشق را نسوزم
از بهر آنکه عشق
خود، او را صد بار
سوخته است.
عطار نیشابوری
از تذکره الاولیا، ذکر یحیی بن معاذ