خدايا



بحران زده ام



نمي دانم به كجا رو كنم



به چپ و راست رو مي كنم



به پس و پيش ، فقط حسرت و بلاتکلیفی مي بينم



به درون رو مي كنم، امید مي بينم



خدايم! تو آن امیدی ، و مادامیکه تو با مني، كنار من



هيچ نيرويي دراين دنيا نمي تواند مرا شكست دهد.



هر چه جلال است، از آن توست



خدايم! حتي اگر در هياهوي روزمرگي و درد ، تو را از ياد



ببرم، تو مرا فراموش نخواهي كرد



خدايم



تو در تمامي مشكلات و دشواري هاي زندگي، نيروواقتدار مني



پس اي خجسته! مرا متبرك گردان



تا چيزي نگويم



كاري نكنم



و به چيزي نينديشم



كه مايه خشنودي تو نشود



آمین

خدایم را دوست دارم..

همان خدايي که:

دغدغه اي براي از دست دادنش را ندارم..

همان خدايي که مرا در آغوش گرفته..

و از مسير گل ولاي عبور مي دهد..

خدايم را عاشقانه دوست دارم و مي پرستم..

نه ترسي دارم براي نابودي اش و نه غمگينم در نبود حضورش..