رد نکن گرمای دستم را به دردت میخورم
کنده ای پیرم که در سرما به دردت میخورم

صورتم سرخ است با سیلی و دلخونم،ببین!
من انارم... درشب عید به دردت میخورم

با عصای پیری ات بد تا نکن نشکن مرا
صبرکن امروز یا فردا به دردت میخورم

موج وقت گریه فکر شانه هایی سنگی است
مثل صخره در دل دریا به دردت میخورم

یک تفنگ سر پر از شعرم درون گنجه ات
شک نکن که آخرش یکجا به دردت میخورم

خداجونم...
نمیدونم...دراین دنیای آشفته
چه بنویسم چه بخونم
فقط میگم چه مجنونم چه دلخونم
خداجونم...
شدم خسته
ازاین دنیای پایسته
ازاین تکرار
ازاین غم های پیوسته
خداجونم
بگیردستم که من مستم
زهجریاربشکستم
خداجونم عزیزمن
بکن مارابه دلبروصل
که تا در عصرنسیان نبازیم اصل
خداجونم
ببین این دل چه کاردارد
دراین دنیای آشفته
میون مردمی خفته
هوای یاردارد
خداجونم
تو ای زیباترین عشقم
رسا آن منجی مارا
آن دلبرشیرین،یاردلارا را
که بامقدم پاکش
به دنیا بازگرداند صفارا
خداجونم...
رسان یارضعیفان را
رفیق بی رفیقان را
که رهگذر پریشون است
دراین دنیا چه حیرون است
علی زارعی(رهگذر)‏