ميان همهمه برگ هاي خشک پاييزي
فقط تو مانده اي که هنوز از بهار لبريزي…
روزهاي آخر پاييزت پر از خش خش آرزوهاي قشنگ!
” يلدا پيشاپيش مبارک “

«نذر کرده ام
يک روزي که خوشحال تر بودم
بيايم و بنويسم که

زندگي را بايد با لذت خورد
که ضربه هاي روي سر را بايد آرام بوسيد
و بعد لبخند زد و دوباره با شوق راه افتاد
يک روزي که خوشحال تر بودم
مي آيم و مي نويسم که
اين نيز بگذرد
مثل هميشه که همه چيز گذشته است و
آب از آسياب و طبل طوفان از نوا افتاده است
يک روزي که خوشحال تر بودم
يک نقاشي از پاييز ميگذارم , که يادم بيايد زمستان تنها فصل زندگي نيست
زندگي پاييز هم مي شود , رنگارنگ , از همه رنگ , بخر و ببر
يک روزي که خوشحال تر بودم
نذرم را ادا مي کنم
تا روزهايي مثل حالا
که خستگي و ناتواني لاي دست و پايم پيچيده است
بخوانمشان
و يادم بيايد که
هيچ بهار و پاييزي بي زمستان مزه نمي دهد
و
هيچ آسياب آرامي بي طوفان....»

مهدي اخون ثالث

زندگي پر از آدمك هايي ست

كه مي آيند

محبت تعاروف ميكنند
لطافت خرجت ميكنند

عشق بتو ميخورانند

براي قلب دلتنگت دل مي سوزانند

بعد
عادتت كه دادند

فرت !
ميزنند و ميروند

آنقدر راحت

كه اولين وزش باد پاييزي بلندشان مي كند...
يكي ديگه !