پرسند رفیقانٍ من از حال دلم
آن دل که مرا نیست
چه دانم حالش ...


"عین القضات همدانی"

ای جوان مرد
اگر پنبه با آتش عشق بازی کند آتش با او چه گوید؟
گوید وصال ما مبذول است تو را از جانب کرم ما
لیکن موقوف است این وصال بر فنای تو.
تا تو باشی هرگز وصال نبود.
اندر ره عشق یا تو گُنجی یا من...

تا پنبه پندارد که وصال را وجود او دریابد ، عاشق وجود خود بُود و هرگز از او هیچ نیاید .
خود را درباختن ضرورت دارد ...


"عین القضات همدانی "

و چون صیاد او بُوَد
جز در دام افتادن روی نیست
و چون مکر او کند
جز به طریق استدراج رفتن محال بُوَد...

"نامه ها
عین القضات همدانی "

چون سوخته شدی
نور باشی....


"تمهیدات
عین القضات همدانی "

طهارتِ ظاهر مزیتی است در راه خدای تعالی،
و طهارتِ دل رکنی است،
و چون رکن به خلل بُوَد مزیت به چه کار آید....


"نامه ها
عین القضات همدانی"

خورشید نه مجرم اَر کسی بینا نیست...


"عین القضاتِ
همدانی "

مردانی باشند که در بُعد راه قرب می روند.
و راه قُربت رفتن ، خود ایشان را ممکن نبود به هیچ وجه ، الا در بُعد...


"نامه ها
عین القضات همدانی "

نه اميد معنايى دارد و
نه نااميدى...

عين القضات كامل گفت كه وقتى "حق بر سَريرَت
(لوح وجود)
آشكار شود، ديگر نه جاى بيم است و نه جاى اميد"؛
انسان متعهد، نه افسرده است و نه اميدوار، او تنها به تعهدش "عمل" ميكند.
او فاعل است و نه منفعل...
و فهم تعهد،
از وظايف انسان است در به معرفت رسيدن...

بدان كه راه خدا نه از جهت راست است و نه از جهت چپ
و نه بالا و نه زير و نه دور و نه نزديك.
راه خدا در دل است و يك قدم است
خود را از همه آلودگی ها بری و پاك كن
و بالاترين رذيلت كه منيت است و آن اساس تمام بدبختی هاست از خود بريز
و آن گاه به جوار قُرب حركت كن....

"عين القضات همدانی"