شیفته این آدماییم که وقتی میان تو زندگیت بال‌ پروازت میشن، کمکت میکنن بری تو دل ترسات، بهت حس امنیت میدن و در یک کلام، بهت آزادی رو هدیه میدن.

‏عزیزان! اونی که خیلی مهربونه و وایمیسه شما روی روانتون و ترساتون کار کنین و هر وقت خواستین برگردین نازش کنین و باهاش رفیق شین، حیوونان.
آدما ولی میرن. تراپی بری و خودتو بهتر کنی و برگردی‌ام، دیگه دیره. آدما وانمیسن شما خوب شی. خوبه که خوب شیا، ولی توقع پذیرش دوباره نداشته باش.


. .

شبتون
فکرتون
حالتون
درداتون
غماتون
ترساتون
ختم به خیر الهی