یه چیزهایی هست که آدم دوست داره فقط با یه نفر داشته باشه
با یه نفر که اهلش باشه
حالا بگو در حد یه چایی خوردن …
با اهلش که باشی دلت هم اهل میشه
حالت رو به راه میشه
دوتا اهل که با هم باشن ریزترین چیزا هم از دستشون در نمیره
ریزهای همدیگرو پیدا میکنن و به هم گره اش میزنن
اگه نا اهلش بیاد گره باز میشه …
سیلویا پلات

دوستان من مثل گندمند
یعنی یک دنیابرکت و نعمت، نبودن شان قحطی و گرسنگی است
ومن چه خوشبختم که خوشه های طلائی گندم دراطرافم موج می زند
مهربانى تان راقدر میدانم وآنرا در سیلوی جان نگهداری خواهم کرد

آفتاب که میتابد،پرنده که میخواند،نسیم که می وزد با خودم میگویم حتما حال دوستانم خوب است که جهان این همه زیباست.
دوستان من مثل گندمند بودنشان یک دنیا برکت و نعمت است و نبودشان قحطی وگرسنگی است و من چه خوشبختم که زر خوشه های گندم در اطرافم موج میزند
مهربانی ات را قدر میدانم و آن را در سیلوی جان نگه داری خواهم کرد.
خوشه های افکار بلندت سبز و ریشه ی پاکت پایدار باد.