آدم باید کتابهایی بخواند که گازش می‌گیرند و نیشش می‌زنند.
اگر کتابی که می‌خوانیم مثل یک مُشت نخورد به جمجمه‌مان
و بیدارمان نکند،
پس چرا می‌خوانمیش؟
که به قول تو حال‌مان خوش بشود؟
بدون کتاب هم که میشود خوشحال بود.
تازه لازم باشد، خودمان می‌توانیم از این کتاب‌هایی بنویسیم که حال‌مان را خوش می‌کند.
ما اما نیاز به کتابخانه، نیاز به کتابهایی داریم که مثل یک ناخوش‌حالیِ سخت دردناک متاثرمان کند؛
مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش داشتیم،
دور از همه‌ی آدمها،
مثل یک خودکشی.
کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخزده‌ی درونمان!


نامه به پدر
فرانتس کافکا

آدم باید کتابهایی بخواند که گازش می‌گیرند و نیشش می‌زنند.
اگر کتابی که می‌خوانیم مثل یک مُشت نخورد به جمجمه‌مان
و بیدارمان نکند،
پس چرا می‌خوانمیش؟
که به قول تو حال‌مان خوش بشود؟
بدون کتاب هم که میشود خوشحال بود.
تازه لازم باشد، خودمان می‌توانیم از این کتاب‌هایی بنویسیم که حال‌مان را خوش می‌کند.
ما اما نیاز به کتابخانه، نیاز به کتابهایی داریم که مثل یک ناخوش‌حالیِ سخت دردناک متاثرمان کند؛
مثل مرگ کسی که از خودمان بیشتر دوستش داشتیم،
دور از همه‌ی آدمها،
مثل یک خودکشی.
کتاب باید مثل تبری باشد برای دریای یخزده‌ی درونمان!


نامه به پدر
فرانتس کافکا

فصل که رخت عوض می کند

دوباره عاشقت می شوم

گیرم زمستان باشد و من

آهسته روی پیاده روی یخزده راه بروم

عشق تو همین شال پشمی است

که نفسم را گرم می کن