یه جا هما تو سریال تاسیان میگه:
«خیلیا دلشون می خواسته دریا بشن ، انقدر راکد موندن که مرداب شدن»

حکایت خیلیامونه که می خواستیم زندگی کنیم ، دریا باشیم ! اما امان از سرنوشت...

ابتهاج در توضیح واژه تاسیان میگه:

حالتی است که در اولین غروب پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست می‌دهد
هم‌چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
تاسیان می‌نامیم.
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی‌گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه