لقمان حكيم رضى الله عنه پسر را گفت:

"امروز طعام مخور و روزه دار، و هر چه بر زبان راندى، بنويس . شبانگاه همه آنچه را كه نوشتى، بر من بخوان؛ آنگاه روزه‏ات را بگشا و طعام خور"

"شبانگاه، پسر هر چه نوشته بود، خواند. ديروقت شد و طعام نتوانست خورد.

روز دوم نيز چنين شد و پسر هيچ طعام نخورد.

روز سوم باز هر چه گفته بود، نوشت و تا نوشته را بر خواند، آفتاب روز چهارم طلوع كرد و او هيچ طعام نخورد .

روز چهارم، هيچ نگفت .

شب، پدر از او خواست كه كاغذها بياورد و نوشته‏ها بخواند.

پسر گفت: امروز هيچ نگفته‏ام تا برخوانم.

لقمان گفت: "پس بيا و از اين نان كه بر سفره است بخور و بدان كه روز قيامت، آنان كه كم گفته‏اند، چنان حال خوشى دارند كه اكنون تو دارى"

متني زيبا از مريم جنتي روانشناس:

اگر بچه‌اي تکليف نمي‌نويسد، گير ندهيد، خودش مي‌داند و معلمش. اگر بچه‌اي از خوابِ نازِ صبح بيدار نمي‌شود، خودش مي‌داند و ناظمش. اگر درس نخواند، خودش مي‌داند و کارنامه‌اش. به پدر و مادرش مربوط نيست.
به پدر و مادرش اين مربوط است که با هم در خانه دعوا نکنند، تفريحات خارج از سن و سال بچه ايجاد نکنند، وسط هفته تا ديروقت مهماني نباشند، بچه‌شان را کتابفروشي و موزه و پارک ببرند، در خانه ميوه داشته باشند، با بچه‌شان بازي کنند، شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ي غذا گفتگو کنند، با پوست ميوه شکل‌هاي عجيب و غريب درست کنند، هر از گاهي با معلم‌ِ بچه ديدار کنند، به بچه ياد دهند توي اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند، برايش اسباب‌بازي‌هايي بخرند که دستِ بچه ورزيده شود، خودشان هم – بلا نسبت! – يک وقت‌هايي کتاب بخوانند. با بچه شوخي کنند. هي نگويند: «پول نداريم.»، سر بچه منت نگذارند که برايت فلان و بهمان کرده‌ايم، حواسشان باشد دوست‌هاي خوب دور و بر بچه باشد... همين!
خواهشمندم نسبت به انتشار آن به ويژه بين مادران اقدام کنید


+ بعععله یه چیز بالاخره به نفع ما پیدا شد :)) زود برید برا مامان باباهاتون بخونید :))