واقعا نیاز دارم یه چیزی حس کنم. یه چیزی که بهم ثابت کنه زندگی هنوز جریان داره. این روزها اصلا نشونه‌ای از زندگی توی وجودم نیست.

دارم با همه‌ چیز ادامه میدم و همزمان فرو میریزم، وسط حرف زدن با آدم‌ها، حین کار، حتی وقتی فقط جواب پیام میدم، اشک‌هام میریزه، این روزها خیلی سخته.

اتفاقا باید باهات رودربایستی داشته باشن باید حد خودشون رو بدونن، اجازه نده کسی باهات شوخی کنه، یه روز میفهمی هر بار که بی احترامی میبینی، تهش وصله به همون روزهایی که اجازه دادی همه باهات راحت باشن

هر چه از روشنی و سرخی داریم
برداریم کنار هم بنشینیم
و بگذاریم که دوستی‌ها سدی باشند
در برابر تاریکی‌ها
یلدایتان رویایی…
روزهای‌تان پر فروغ
شب‌های‌تان ستاره باران

یلداتون پیشاپیش مبارک

تو با لاک نماز بخونی خداقبول میکنه اما بنده اش نه! مریض باشی و روزه نگیری خدا قبول میکنه اما بنده اش نه! چادر سرت نزاری و به خدا فکر کنی خدا قبول میکنه اما بنده اش نه! میدونی مشکل از کجا شروع شد؟ اونجایی که بنده هاش یادشون رفته قضاوت" مخصوص خداست نه اونا ..

فکر میکنم روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها تلاشم برای ترمیم خودم
گاهی با یک اتفاق، یک حرف یا حتی یک نگاه از دستم میره.

‏علیک أن تبنی فی نفسک شخصا
لا یحتاج فی الیوم الصعب إلی ملجا.

«باید در خودت، یک گوشه‌ای از وجودت، آدمی ساخته باشی که در روزهایِ سخت، نیازی به پناه بردن به هیچ‌کجا و هیچ‌کس نداشته باشد!»

.غسان کنفانی

𝙏𝙝𝙚𝙨𝙚 𝙙𝙖𝙮𝙨 𝙖𝙧𝙚 𝙛𝙖𝙠𝙞𝙣𝙜. 𝙋𝙧𝙚𝙩𝙚𝙣𝙙𝙞𝙣𝙜 𝙩𝙤 𝙗𝙚 𝙪𝙣𝙞𝙢𝙖𝙜𝙞𝙣𝙖𝙩𝙞𝙫𝙚, 𝙩𝙤 𝙧𝙚𝙟𝙤𝙞𝙘𝙚 𝙩𝙝𝙖𝙩 𝙣𝙤𝙩𝙝𝙞𝙣𝙜 𝙢𝙖𝙩𝙩𝙚𝙧𝙨 𝙖𝙣𝙮𝙢𝙤𝙧𝙚.𝘽𝙪𝙩, 𝙝𝙤𝙬 𝙝𝙖𝙧𝙙 𝙞𝙩 𝙞𝙨 𝙩𝙤 𝙡𝙤𝙨𝙚 𝙩𝙝𝙞𝙨 𝙨𝙝𝙤𝙬.…

این روزهایم به تظاهر میگذرد. تظاهر به بی خیالی ، به شادی به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست.اما، چه سخت میکاهد از جانم این نمایش…

دوستت دارم
نه با هیجان روزهای اول
با آرامش سال‌هایی که هنوز نیامده‌اند .️

بزرگترین نشانه تنهایی ،این است که
آنهایی که در کنارت هستند نمیدانند
این روزها بر تو چه میگذرد…