در زمان حال زیستن , چیزی جز حُضور داشتن نیست. حضور داشتن در اکنون و اینجا. «آبتنی کردن در حوضچه‌ی اکنون» به طوری که تماماً خیس و شسته شوی.
در زمان حال زیستن یعنی با توجه و حضور قلب به کاری پرداختن...
کودکان از این روحیه برخوردارند که چون سرگرمِ کاری می‌شوند با تمام دل و تمامِ جان، مشغول آن می‌شوند و این یعنی زیستن در لحظه. اغلب ما وقت انجام کاری، تمام حواس و توجه خود را معطوف آن نمی‌کنیم و از نوعی پراکندگی و تفرقه‌ی خاطر، رنج می‌بَریم.

زندگی در کودکان، سرشار، تپنده و تازه است...
شادابی، سبکبالی، صفای خاطر،
تجربه‌ی بی‌واسطه‌ی هستی، سادگی و نگاه رازآمیز به جهان، از مؤلفه‌‌های کودکانگی است.
"نزد عیسی آمدند و گفتند: چه کسی در ملکوت آسمان بزرگتر است؟ آنگاه عیسی طفلی را برپای داشت و گفت: هر آینه به شما می‌گویم تا بازگشت نکنید و مثل طفل کوچک نشوید، هرگز به ملکوت آسمان ره نمی‌یابید"

زیبایی
همچون پراکندگی یک ایل در کوهستان
همچون گذر یک رودخانه ..

زیبایی
همچون قطاری در عمق سبز یک دره
همچون قایقی قدیمی در غروب دریا ..
زیبایی
همچون رقص دود سیگار ..

در زیبایی ات
رفتنی
نهفته است ..


{ علیرضا قاسمیان خمسه }

أیُّهَا النَّاسُ عَلَیْکُمْ بِالْجَمَاعَةِ وَإیَّاکُمْ وَالْفُرْقَةَ. ای مردم! به جماعت و یکپارچگی روی آرید و از پراکندگی بپرهیزید. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم