با وجود تموم این چیزها،
نمی‌دونم چطور،
ولی هنوز هم دلم می‌خواد باور کنم که همه‌چیز می‌تونه درست بشه.
هنوز هم دلم می‌خواد نسبت به خیلی چیزها امیدوار بمونم؛
که شاید خیلی چیزها تغییر کنه، بهتر بشه….

حتی با اینکه رنج می‌کشم، ارزشش رو داره که زنده بمونم؛
تا شاید گوشه‌ی کوچیک خودم از دنیا رو به جای بهتری تبدیل کنم…

after life

‏میترسم برا همیشه تو حسرت لمس آغوشت بمونم؛
‏میشه بغلم کنی؟