دوست داشتم
معلمِ املایِ تو بودم !
و " دوستَت دارم " را املاء بگویم ...
و هی بپرسم تا کجا گفتم ؟
تو بگویی " دوستَت دارم " ...

(فروغ فرخزاد)

دوست داشتم معلم املای تو بودم
تا دوستت دارم را املاء بگویم
و هی بپرسم تا کجا گفتم...؟
تو بگویی "دوستت دارم"...

"فروغ فرخزاد"

‏دوست داشتم
‏معلمِ املایِ تو بودم !
‏و " دوستَت دارم "
‏را املاء بگویم ...
‏و هی بپرسم تا کجا گفتم ؟
‏تو بگویی " دوستَت دارم " :)
‏

کلاس اول ابتدایی یادش بخیر..
بغل دستی ام همیشه وقت امتحانات و املاء سرش توی برگه من بود!
منه از همه جا بیخبر هم فکر می کردم مواظبه تا اشتباه ننویسم..
از همه جا بیخبری بود دیگه...! :|

زمانى كه ما مدرسه مى رفتیم، یك نوع املاء بود به نام املاء پاتخته اى. براى كسى كه پاى تخته مى رفت یه حسى داشت تو مایه هاى اعدام در ملاءعام. و براى همكلاسى هاى تماشاچى چیزى بود مصداق تفریح سالم!

در زمانهای گذشته اسم قــوربـــاغـــــه فقط " غــــور " بوده
فقط بهش میگفتن "غـــــور"
بعد معلم املاء میخواسته
راهنــمایی کنه میگفتن "غــور" با "غ"
یعنی "غـــــور" رو با "غ" بنویسید نه با "ق"
بعدش ی عده دانش آموز خل و مشنگ
نیمکت آخر بودن اومدن نوشتن "قــــور"
بعدنا یه سری دانش آموز مشنگ تر اومدن
وقتی معلــم میگفت "غـــــور" با "غ"
اینها 2تا اشتباه مینوشتن ینی
هم مینوشــتن "قـــور" و هـم "باغــه" رو آخر جمله می نوشــتن
و اینچنین بود که "غــــور" تبدیل شد به "قــوربـاغـه"
یک ساعتو نیم فکر کردم تا فلسفه اینو یافتم . قدرمو بدونید ;)