مدرسه که میرفتیم ،
هربار که دفتر مشقمون رو جا میذاشتیم
معلممون میگفت:
"مواظب باش خودتو جا نذاری" !
و ما میخندیدیم و فکر میکردیم نمیشه
خودمونو جا بذاریم!
بزرگ که شدیم بارها و بارها یه قسمت
از خودمون رو جاگذاشتیم؛
تویِ یه کافه،
تویِ یه خیابون،
تویِ یه خاطره . .(:.️

تمام راه را نیامده برگشتم..."نیامده آمدن" میدانی چقدر رنج دارد؟؟؟؟
برای تو که می آیی چه اهمیتی دارد؟؟؟
می آیی ونمیبینی...می آیی ومیگذری...
من نمی آیم اما میبینمت..نمی آیم اما نمیگذرم حتی ازیک رد پایت...حتی ازآن دانه ی تسبیحی که
به اشتباه دراتاقم جاگذاشتی...همان دفعه ای که آمدی وندیدی...آمدی وگذشتی!...