تقــدیم بـه تـویــــی کـه نـدارمـــت:

میان تمام نداشتن هادوستت دارم؛

شانس دیدنت راهرروز ندارم ولی دوستت دارم؛

وقتی دلم هوایت رامیکندحق شنیدن صدایت راندارم ولی دوستت دارم؛

وقت هایی که روحم دردداردومیشکند شانه هایت رابرای گریستن کم دارم ولی دوستت دارم؛

وقت دلتنگی هایم،آغوشت رابرای آرام شدن ندارم ولی دوستت دارم؛


آری همه ی وجودمی ولی هیچ جای زندگیم ندارمت؛
ومیان تمام نداشتن هابازهم باتمام وجودم دوست دارمت

هَـمیشه بـآید کَسـی باشه

کـــہ معنی سه نقطه‌های انتهای جمله‌هایَت را بفهمد

هَـمیشه بـآید کسـی باشد

تا بُغض‌هایتــ را قبل از لرزیدن چـآنه‌ات بفهمد

بـآید کسی باشد

کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد

کـــہ اگر سکوتـــ کردی بفهمد..
.
کسی بـآشد

کـــہ اگر بهانه‌گیـر شدی بفهمد

کسی بـآشدکـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردی برای رفتـن و نبودن

بفهمد به توجّهش احتیآج داری

بفهمد کـــہ درد داری

که زندگی درددارد

بفهمد که دلت برای چیزها ی کوچکش تنگــ شده استــ

بفهمد که دِلت برای قَدم زدن زیرِ باران...

همیشه باید کسی باشد

دفترشعرهایم راخالی میگذارم...بی توبودن نوشتن ندارد...درددارد...